Jeremiah 23

1خداوند میگوید: «وایبر شبانانیكهگلهمرتعمرا هلاكو پراكندهمیسازند.» 2بنابراین، یهوهخدایاسرائیلدربارهشبانانیكهقوممرا میچرانند چنینمیگوید: «شما گلهمرا پراكندهساختهو راندهاید و بهآنها توجهننمودهاید. پسخداوند میگوید اینكمنعقوبتبدیاعمالشما را بر شما خواهمرسانید.

3و منبقیهگلهخویشرا از همهزمینهاییكهایشانرا بهآنها راندهامجمعخواهمكرد و ایشانرا بهآغلهایایشانباز خواهمآورد كهبارور و بسیار خواهند شد. 4وبرایایشانشبانانیكهایشانرا بچرانند برپا خواهمنمود كهبار دیگر ترسانو مشوّشنخواهند شد و مفقود نخواهند گردید.» قولخداوند ایناست.

5خداوند میگوید: «اینكایامیمیآید كهشاخهایعادلبرایداود برپا میكنمو پادشاهیسلطنتنموده، بهفطانترفتار خواهد كرد و انصافو عدالترا در زمینمُجرا خواهد داشت.

6در ایاموییهودا نجاتخواهد یافتو اسرائیلبا امنّیتساكنخواهد شد و اسمیكهبهآننامیدهمیشود ایناست: یهوهصدقینو (یهوهعدالتما).

7بنابراینخداوند میگوید: اینكایامیمیآید كهدیگر نخواهند گفتقسمبهحیاتیهوهكهبنیاسرائیلرا از زمینمصر برآورد. 8بلكهقسمبهحیاتیهوهكهذریتخانداناسرائیلرا از زمینشمالو از همهزمینهاییكهایشانرا بهآنها راندهبودمبیرونآورده، رهبرینمودهاستو در زمینخود ساكنخواهند شد.»

9بهسببانبیا دلمندر اندرونمشكستهو همهاستخوانهایممسترخیشدهاست، مثلشخصمستو مانند مرد مغلوبشراباز جهتخداوند و از جهتكلاممقدّساو گردیدهام.

10زیرا كهزمینپر از زناكاراناستو بهسببلعنتزمینماتممیكند و مرتعهایبیابانخشكشدهاستزیرا كهطریقایشانبد و تواناییایشانباطلاست.

11چونكههمانبیا و همكاهنانمنافقاند و خداوند میگوید: شرارتایشانرا همدر خانهخود یافتهام.

12بنابراینطریقایشانمثلجایهایلغزندهدر تاریكیغلیظبرایایشانخواهد بود كهایشانراندهشدهدر آنخواهند افتاد. زیرا خداوند میگوید كه«در سالعقوبتایشانبلا بر ایشانعارضخواهمگردانید.

13و در انبیایسامرهحماقتیدیدهامكهبرایبعلنبوّتكرده، قوممناسرائیلرا گمراهگردانیدهاند.

14و در انبیایاورشلیمنیز چیز هولناكدیدم. مرتكبزنا شده، بهدروغسلوكمینمایند و دستهایشریرانرا تقویتمیدهند مبادا هر یكاز ایشاناز شرارتخویشبازگشتنماید. و جمیعایشانبرایمنمثلسدومو ساكنانآنمانند عمورهگردیدهاند.»

15بنابراینیهوهصبایوتدربارهآنانبیا چنینمیگوید: «اینكمنبهایشانافسنتینخواهمخورانید و آبتلخبهایشانخواهمنوشانید زیرا كهاز انبیایاورشلیمنفاقدر تمامیزمینمنتشر شدهاست.»

16یهوهصبایوتچنینمیگوید: «بهسخناناینانبیاییكهبرایشما نبوّتمیكنند گوشمدهید زیرا شما را بهبطالتتعلیممیدهند و رؤیایدلخود را بیانمیكنند و نهاز دهانخداوند.

17و بهآنانیكهمرا حقیر میشمارند پیوستهمیگویند: خداوند میفرماید كهبرایشما سلامتیخواهد بود و بهآنانیكهبهسركشیدلخود سلوكمینمایند میگویند كهبلا بهشما نخواهد رسید.

18زیرا كیستكهبهمشورتخداوند واقفشدهباشد تا ببیند و كلاماو را بشنود و كیستكهبهكلاماو گوشفرا داشته، استماعنمودهباشد.

19اینكبادِ شدیدِ غضبِ خداوند صادر شدهو گردبادیدور میزند و بر سر شریرانفرود خواهد آمد.

20غضبخداوند تا مقاصد دلاو را بجا نیاورد و بهانجامنرساند برنخواهد گشت. در ایامآخر اینرا نیكو خواهید فهمید.

21مناینانبیا را نفرستادملیكندویدند. بهایشانسخننگفتماما ایشاننبوّتنمودند.

22امّا اگر در مشورتمنقایممیماندند، كلاممرا بهقوممنبیانمیكردند و ایشانرا از راهبد و از اعمالشریر ایشانبرمیگردانیدند.

23یهوهمیگوید: آیا منخداینزدیكهستمو خدایدور نی؟

24و خداوند میگوید: آیا كسیخویشتنرا در جایمخفیپنهانتواند نمود كهمناو را نبینممگر منآسمانو زمینرا مملّو نمیسازم؟ كلامخداوند ایناست.

25سخنانانبیا را كهبهاسممنكاذبانهنبوّتكردند شنیدمكهگفتند خوابدیدمخوابدیدم. 26اینتا بهكیدر دلانبیاییكهكاذبانهنبوّتمیكنند خواهد بود كهانبیایفریبدلخودشانمیباشند، 27كهبهخوابهایخویشكههر كداماز ایشانبههمسایهخود باز میگویندخیالدارند كهاسممرا از یاد قوممنببرند، چنانكهپدرانایشاناسممرا برایبعلفراموشكردند. 28آننبیایكهخوابدیدهاستخوابرا بیانكند و آنكهكلاممرا دارد كلاممرا براستیبیاننماید. خداوند میگوید كاهرا با گندمچهكار است؟» 29و خداوند میگوید: «آیا كلاممنمثلآتشنیستو مانند چكشیكهصخرهرا خرد میكند؟»

30لهذا خداوند میگوید: «اینكمنبهضدّ اینانبیاییكهكلاممرا از یكدیگر میدزدند هستم.» 31و خداوند میگوید: «اینكمنبهضدّ اینانبیا هستمكهزبانخویشرا بكار برده، میگویند: او گفتهاست.» 32و خداوند میگوید: «اینكمنبهضدّ اینانهستمكهبهخوابهایدروغنبوّتمیكنند و آنها را بیانكرده، قوممرا بهدروغها و خیالهایخود گمراهمینمایند. و منایشانرا نفرستادمو مأمور نكردمپسخداوند میگوید كهبهاینقومهیچنفعنخواهند رسانید.

33و چوناینقومیا نبییا كاهنیاز تو سؤالنموده، گویند كهوحیخداوند چیست؟ پسبهایشانبگو: كداموحی؟ قولخداوند ایناستكهشما را تركخواهمنمود. 34و آننبییا كاهنیا قومیكهگویند وحییهوه، همانا بر آنمرد و بر خانهاشعقوبتخواهمرسانید. 35و هر كداماز شما بههمسایهخویشو هر كدامبهبرادر خود چنینگویید كهخداوند چهجوابدادهاستو خداوند چهگفتهاست؟ 36لیكنوحییهوهرا دیگر ذكر منمایید زیرا كلامهر كسوحیاو خواهد بود چونكهكلامخدایحی یعنییهوهصبایوتخدایما را منحرفساختهاید. 37و بهنبیچنینبگو كهخداوند بهتو چهجوابدادهو خداوند بهتو چهگفتهاست؟ 38و اگر میگویید: وحییهوه، پسیهوهچنینمیفرماید چونكهاینسخنیعنیوحییهوهرا گفتید با آنكهنزد شما فرستاده، فرمودمكهوحییهوهرا مگویید، 39لهذا اینكمنشما را بالكّلفراموشخواهمكرد و شما را با آنشهریكهبهشما و بهپدراندادهبودماز حضور خود دور خواهمانداخت. 40و عار ابدیو رسواییجاودانیرا كهفراموشنخواهد شد بر شما عارضخواهمگردانید.»